Filmfestival Oostende Dag 4 met REDIRECTED en THE PRIEST’S CHILDREN

Laat één ding duidelijk zijn over REDIRECTED, neem de film niet te serieus.

Het Filmfestival Oostende lanceerde dit jaar een nieuwe competitie: TOE! Het heeft niets te maken met tenen, maar wel met de Taste Of Europe. In deze Europese wedstrijd zet het festival enkele Europese parels op zijn programma. Die mogen het onderling ook nog uitvechten, maar zijn vooral een nieuwe uitdaging voor de kijkers. De vierde dag op het Filmfestival Oostende staat dan ook in het teken van TOE met REDIRECTED en THE PRIESTS CHILDEREN.

REDIRECTED is een film uit Litouwen. Een van de Baltische staten op de Europese grens. Regisseur Emilis Velyvis maakt een misdaadfilm met een geweldige dosis zwarte humor en heerlijke hoeveelheid geweld. Voor de moraalzangers gaan bovenkomen, het geweld in de film wordt niet verheerlijkt. Het is zelfs zo dat het uitermate pijnlijk in beeld gebracht wordt. De film valt het best te vergelijken met een prent van Guy Ritchie en dan vooral met LOCK, STOCK AND TWO SMOKING BARRELS. Het is een straffe vergelijking, maar ze is helemaal terecht.

In REDIRECTED besluiten vier criminele vrienden een overval te plegen en dan maken dat ze met het geld op het vliegtuig zitten naar Maleisië. Natuurlijk loopt het plan niet zoals het hoort en belanden ze in Litouwen. De oorzaak? Een vulkaanuitbarsting op Ijsland en een grote stofwolk in de lucht. Ja, het wordt tijd om die onuitspreekbare naam nog eens boven te halen: Eyjafjallajökull krijgt een kleine rol in de film! Al snel komen de vrienden in Litouwen in contact met allerlei criminelen en wordt hun tussenstop een ware hel. De bekendste naam van deze film is Vinnie Jones. De Engelse karakterkop speelt de criminele baas die wordt overvallen en de vrienden volgt naar Litouwen.

Laat één ding duidelijk zijn over REDIRECTED, neem de film niet te serieus. De regisseur tovert elk mogelijk cliché over Oost-Europeanen op het grote scherm: ze zijn lui, crimineel en altijd dronken. Natuurlijk is dat van toepassing op een deel van de bevolking, maar in welk land niet? Combineer dat beeld met absurd veel geweld en een gigantische dosis zwarte humor en dan krijg je REDIRECTED. Het is heel aannemelijk dat niet iedereen wild zal zijn van de film. Vandaar de verwijzing naar Guy Ritchie. Velyvis durft hier nog een stap verder te gaan in het gebruik van geweld en humor en daar kunnen de kijkers alleen maar van genieten.

Score: 7,7/10

Gelukkig heeft de uitspreekbaarheid van een titel niets te maken met de kwaliteit van de film.

Opnieuw een film geprogrammeerd in het kader van TOE op het Filmfestival Oostende en mijn eerste Kroatische film. De belangrijkste opmerking bij THE PRIEST’S CHILDREN is dat de toon van de trailer helemaal niet overeenkomt met die van de film. Alles wat je ziet in de trailer zit in de film, maar er zijn ook enkele hele duistere plekken waar THE PRIEST’S CHILDREN naar toe gaat.
De regisseur van dienst heet Vinko Bresan, een naam die naar onze normen nog uit te spreken valt. Dat laatste kan niet gezegd worden van de originele titel van THE PRIEST’S CHILDREN die er als volgt uitziet: SVECENIKOVA DJECA. Gelukkig heeft de uitspreekbaarheid van een titel niets te maken met de kwaliteit van de film.

De cast in THE PRIEST’S CHILDREN doet geen belletjes rinkelen. Daardoor gaat het verwachtingspatroon van kijkers sowieso omlaag en dat komt de acteurs natuurlijk ten goede. Het karakter van de bewoners uit het kleine dorp wordt natuurlijk sowieso uitvergroot. Het wordt al snel duidelijk dat deze film ook over de nodige zwarte humor beschikt. Een eigenschap van Oost-Europese filmmakers of is dat een te snelle conclusie na twee films uit die contreien?
Voor de bezoekers van het Festival is het in ieder geval een best plezierige film. Zoals al aangekaart bezoekt de film ook enkele duistere kanten van het leven en kan je maag bij één gebeurtenis wel eens omdraaien.

Uiteindelijk is THE PRIEST’S CHILDREN een film die om verschillende redenen wel de moeite is. De onbekende cast weet eigenlijk moeiteloos te overtuigen en al snel neemt de sympathie voor iedereen toe. Reken daar nog een interessant verhaal bij én uitstekende camerawerk en het Filmfestival Oostende zorgt weer voor een aangename kijkervaring.

Score: 7/10